Dünyanın en şirin çizgi filmi ve şu ara ben...

Yazılacak çok şey var da kelimeleri silmeden duramıyorum. Yazıyorum, yazıyorum siliyorum. İşte bunlar arta kalan kelimelerden kurulmuş cümlelerim:

Şu ara günler çok hızlı ama çok dolu geçiyor. Bir şeyler oldu mu domino taşı gibi üst üste yığılıyor. Altında ezilmiyorum ama... Bir şekilde çıkarım ben çünkü. Böyle demek ve böyle yazmak zorundayım yoksa çıldırmadan nasıl durur insan... Hele bir de hala lohusa ve kolik böcekleriyle uğraşıyorsa. Böcekten çok korkarım ben... Küçücüktür, zararsızdır ama korkuyorum işte...

Sen aşırı mutlu bir hamile ol. O kadar mutlu ol ki, dünyanın bir ucuna San diego'lara git. Doğum haftanda doktorun "ben tatile gidiyorum sakın doğurma tamam mı cicim" diye kaçsın gitsin. Ama yaramaz bebişin hadi ordan deyip bir gece ansızın geliversin demek isterdim ama o kadar kolay değil. Gelivermesi neredeyse bir günü buldu bizimkinin. Berbat bir doğum hikayen olsun. Bebişin Kolik olsun, ağlasın ağlasın durmasın... Ama sen yine de böcekten kork, Aferin böyle devam et...

Evet çok akıllı olduğum söylenemez ama az da değilim diye biliyorum. Belki de yanlış biliyorum. Hem akıl dediğin ne ki... Şu ara kimin işine yarıyor ki... Herkesin aklını yitirip kiniyle yaşadığı bu zamanda kim ne etsin aklı...

Her şey olup bitemiyorken, her fırsatta yazdım ben. Dünyanın en şirin çizgi filmlerinden birini yazdım. Çok da sevmişler... Bilirim severler... Çünkü onlar sevgi dolu minişler. Dünyanın güzel yanı onlar. Hala varlar iyi ki varlar... Onlar olduğu sürece yazmaya devam edeceğim...

Hiç üşenmeden yazımı buraya kadar okuyan meraklı insan şimdi seni güzel kızım Niloya ile baş başa bırakıyorum. İzle, izledikçe yüreğin yumuşasın.Çünkü izleyeceğin bu filmde şu günlerde yaşadığın ülkede bulamayacağın sevgi var, dostluk var, doğa var... İnsanı insan yapan ne varsa o var. 

İzleyin, izletin.