Gelecekte birgün

Kapı çalacaktı. Babası harpten dönecekti. Yanında üst rütbeli asker ile. Üzgünüz gerçeğini getiremedik, diyecekti. Üst rütbeli soğuk ve duygusuz. Anlam veremeyecektin.

Baban her zamankinden daha ilgili, hatta daha bilgili. Ödevlerinizi beraber yapacak, birlikte oyunlar oynayacaktınız. Elinden tutacak seni parka götürecek, havada asılı bırakan kaydıraklardan kayacaktınız. Geceleri sana ezberinden masallar okuyacak, öyle uyuyacaktın. Baban gerçek olamayacak kadar mükemmel olacaktı. Hiç olmadığın kadar mutlu olacaktın. Bu mutluluğun bir ömür sürsün isteyecektin.

Birgün baban sana süt getirmek için ayağa kalkacak, iki adım atacak ve duracaktı. Hareketsiz ve donuk. Baban ile birlikte gelen Üst rütbeli gibi.

"Baba niye durdun"
Ses yok.

"Cevap versene"
Hiçbir tepki olmayacak.

İnsanlar ayakta ölmezdi ki... Anlayamayacaktın. Baban saatlerce bir taş gibi odanın ortasında duracaktı. Sonunda dayanamayıp Üst rütbeli askeri arayacaktın.

Babama ne yaptınız, ayakta ölüverdi diyecektin. Soğuk ve duygusuz ses, yanlışını düzeltecekti. Hayır, senin baban çatışmada öldü diyecekti, anlayacaktın. Telefonu öylece kapatacaktın.

Büyük markete gidip büyük bir pil alacaktın. Pili özenle babanın sırtına yerleştirecektin. Baban mutfaktan sütünü getirecek ve içecektin.

Gece yatmadan önce yine böyle düşünecektin. Bugün değil de gelecekte olsaydı, bir asker künyesi yerine sahtesini kakalayacaklardı. Soğuk ve anlamsız bir metal parçasına sarılacaktın. Yaşadığın yine bir hayalden farklı olmayacaktı.